De Haagse VVD-burgemeester Jozias van Aartsen zegt dat het probleem van uitgeprocedeerde asielzoekers in een uitzichtloze situatie niet vanzelf zal verdwijnen. En de ‘uiterst sobere bed-bad-en-brood-opvang’ waar in zijn stad momenteel zo’n 120 mensen gebruik van maken, dus ook niet. De VVD’er beziet met enige ergernis het politieke gekrakeel over de kwestie. “In plaats van er nuchter en rationeel naar te kijken, is het teruggebracht tot een coalitievraagstuk over wie de strijd van de vermeende publieke opinie wint”, zegt Van Aartsen. De Haagse burgemeester ziet een ‘groot humanitair probleem’ van mensen die ‘op terechte gronden zeggen: ik kan niet terug naar Irak, ik wil niet terug naar Syrië’. En een probleem voor de veiligheid in de stad. “Niemand wil dat illegalen over straat zwerven of panden kraken.” ‘Recht op waardevol bestaan’ Met Van Aartsen vinden veel bestuurders dat het Rijk niet alleen verantwoordelijk is voor het behandelen van asielverzoeken en de eventuele uitzetting, maar ook voor hun opvang – in ieder geval financieel. Van Aartsen: “In plaats daarvan wordt de gemeente ermee opgezadeld.”

In de Opvang Verwarde Personen (OVP) op het hoofdbureau van Politie in Den Haag vangt een zorgteam verwarde personen op die in aanraking zijn gekomen met de politie. Palier levert in dit zorgteam forensische psychiatrische expertise en GGZ Reclassering. Binnen de OVP afdeling zijn er 12 zorgverblijven, waar personen gemiddeld 4 uur verblijven. Binnen arrestantenzorg, tevens in het Hoofdbureau gevestigd, is ruimte gecreëerd om verwarde verdachten te plaatsen. De zorgmedewerkers en de medewerkers van de reclassering van Palier, het zorgteam van de OVP, zet zich in om voor verwarde personen passende zorg te
adviseren, al dan niet in een juridisch kader. Als verward te omschrijven personen zijn onder andere:
• Personen die een gevaar voor zichzelf of anderen zijn
• Personen die de weg kwijt zijn, stemmen/geluiden horen
• Personen die hun medicatie niet innemen
• Personen die wartaal uitslaan
• Personen in een psychose

bron: Palier

Het was een droevige aanleiding, maar een opgewekte bijeenkomst: het afscheid van hoofdredacteur Floor de Booys en redacteur Hester Heite. Zware tijden voor de straatkrant van Den Haag en Rotterdam. Door de dalende oplage van de krant zag het bestuur zich genoodzaakt de vaste redactie te ontslaan. “Niets is afschuwelijker voor een bestuur dan je eigen mensen noodgedwongen te moeten ontslaan. Zeker als die er voor hebben gezorgd dat de Haags-Rotterdamse straatkrant uitgroeide tot de beste straatkrant van Nederland.,” aldus bestuursvoorzitter Marieke Bolle. Hoofdredacteur Floor de Booys ontving op deze bijeenkomst uit handen van haar collega’s uit Amsterdam, Utrecht, en Haarlem een oorkonde als bewijs van het feit dat ze een geslaagde straatkranthoofdredacteur is geweest. Straatnieuws maakt nu een doorstart. Die wordt alleen maar beter als u die krant koopt. Niet de verkoper iets geven, maar echt een krant afnemen, is onze boodschap. Hoe beter het gaat met de oplage (nu 7000), des te beter gaat het met de financiële positie van de krant. Die, ondanks de zware tijden, toch 250 verkopers een zinvolle dagbesteding geeft, en een bescheiden aanvulling op hun inkomsten, 65 cent per verkochte krant. En misschien is dat nu nét dat steuntje in de rug dat ze nodig hebben om die stap te maken naar een echte baan. Het tijdperk De Booys-Heite sluit Straatnieuws met het vertrek van beide dames af. Een nieuw tijdperk vangt aan. Nummer 7, het nummer dat u nu leest, is samengesteld door vrijwilligers en freelancers. Het bestuur hoopt dat uw leesplezier daar niet onder zal lijden. Met dank aan allen die aan het verschijnen van deze editie hebben meegewerkt.

In Nederland leven steeds meer daklozen. Dat blijkt uit cijfers van de Federatie Opvang. Ruim 60.000 mensen hadden in 2013 geen eigen plek om te slapen; in 2010 waren dat er 55.230. Volgens de Federatie Opvang zijn er signalen dat de stijging met name komt door een toenemende groep ‘nieuwe daklozen’. Dat zijn mensen die door schulden, werkloosheid of de zware hypotheeklast dakloos zijn geworden. Psychische problemen spelen geen rol in die nieuwe groep.
Wel moeten volgens de Federatie Opvang ook steeds meer mensen met psychische problemen opgevangen worden. Het orgaan vermoedt dat dat komt door bezuinigingen op de gezondheidszorg. Mensen met psychische problemen krijgen door de bezuinigingen minder begeleiding en belanden daardoor eerder op straat.

Straatnieuws, dé straatkrant van Den Haag en Rotterdam, wordt een vrijwilligersorganisatie. De afgelopen twintig jaar werd de straatkrant gemaakt door een vaste, professionele redactie. Door de dalende oplage van Straatnieuws, is het bestuur genoodzaakt om de krant voortaan met vrijwilligers te gaan maken.

“Dat is slecht nieuws voor de redactie van Straatnieuws maar goed nieuws voor de verkopers! Zij komen niet met lege handen te staan. Straatnieuws blijft uitkomen, maar zal er wel anders uit gaan zien”, aldus Marieke Bolle, voorzitter van het bestuur van Straatnieuws. Het idee is om met gasthoofdredacteuren en vrijwilligers de krant verder vorm te gaan geven. “We willen met thema nummers gaan werken en zoeken daar ook sponsors voor”, aldus Bolle.

De afgelopen periode hebben redactie en bestuur van alles gedaan om de oplage van Straatnieuws te vergroten. De straatkrant is sinds september 2013 ook in Rotterdam te koop.  Er zijn met financiële steun van de gemeente Den Haag en Fonds 1818 verkoopcursussen gegeven aan de 200 Haagse – en circa vijfentwinig Rotterdamse verkopers. Helaas hebben al deze inspanningen niet  mogen baten.

De redactie van Straatnieuws bestond de afgelopen vier jaar uit Floor de Booys (hoofdredacteur) en Hester Heite (redacteur) en had een vast bestand aan freelance journalisten en fotografen. “Zij hebben de beste straatkrant van Nederland gemaakt. Het is heel spijtig dat ze daar niet mee door kunnen gaan.  Desondanks kunnen de verkopers dankzij de verkoop van Straatnieuws blijven voorzien in hun dagelijks levensonderhoud. Ze bedelen niet, maar zijn aan het werk! Het bestuur van Straatnieuws blijft zich daar hard voor maken.

STEK heeft de afgelopen paar jaar dubbel zoveel hulpaanvragen gekregen dan voorheen. Dat staat in het jaarverslag 2014 van de stichting voor stad en kerk.
In 2014 dienden hulpverleners van het Leger des Heils, de Kessler Stichting, Vluchtelingenwerk en kerken in totaal een kleine duizend hulpaanvragen in bij STEK. “Daarbij gaat het soms echt om broodnood”, vertelt directeur Ineke Bakker. “Mensen hebben dan echt helemaal niets meer om de week door te komen, kunnen de kosten van de reis naar hun rechtszaak niet betalen of hebben geen vijf
euro eigen bijdrage (regeling voor illegalen) voor medicijnen. Als er echt geen andere opties voor hulp meer zijn, springen wij bij. ” De stichting schrijft de toename
van het aantal aanvragen voor individuele hulpverlening toe aan de crisis en verwacht dat de gevolgen daarvan ook dit jaar groot zullen blijven. “Dat is zorgwekkend”, vindt Bakker. “Het laat zien dat ons sociale vangnet te veel gaten heeft, waar te veel mensen doorheen vallen.” STEK doet niet alleen aan financiële noodhulpverlening, maar organiseert onder meer maatjesprojecten, bijeenkomsten
voor ontmoeting en uitwisseling en opvang van vluchtelingen en uitdeeldagen bij de Voedselbank.

Daklozen in Parijs kregen vorige maand een heus staatsbanket voorgeschoteld, als gevolg van de crash van de Duitse Airbus A320 in de Franse Alpen.
Het luxueuze maal zou door president Hollande worden aangeboden aan de Spaanse koning Felipe VI en koningin Letizia. Maar het koningspaar brak hun staatsbezoek aan Frankrijk af vanwege de vliegtuigcrash van de Duitse Airbus A320. Daardoor bleef het Elysée met het eten zitten. In plaats van het staatsbanket voor honderdvijftig man weg te gooien, werd besloten een deel ervan weg te geven aan de armenzorg in Parijs. Hierdoor mochten de ‘clochards’ zich tegoed doen aan onder meer ganzenlever en zeebaars.

De Kessler Stichting is hard op zoek naar financiële steun om ook in 2015 het werk van de Soepbus voort te kunnen zetten. Met de sponsoractie ‘Wij lopen voor de Soepbus’ werd tijdens de City Pier City op zondag 8 maart ruim duizend euro opgehaald. De Soepbus wordt voor een deel gesubsidieerd door de gemeente, maar voor de rest is de Kessler Stichting afhankelijk van sponsors.
Ondanks de grote hoeveelheid toezeggingen voor steun, ontbreekt er nog een bedrag van zo’n 35.000 euro. Dat bedrag is nog nodig om de Soepbus weer een jaar te laten rijden. Elke avond rijdt de bus een vaste route om Haagse dak- en thuisloze mensen een kop soep, koffie, brood en fruit aan te bieden. Niet alleen worden sociaal kwetsbare mensen van een maaltijd voorzien, de Soepbus dient
tevens als een herkenbaar steunpunt met een doorverwijzende functie naar verdere hulpverlening voor hen die een marginaal bestaan leiden.

Op dinsdag 24 maart opende in de Tichelaar de Boekenkapel. Deze ‘doorgeefbibliotheek’ is een project van de Kessler Stichting en bedoeld voor
mensen die niet gewend zijn om te lezen. De boeken – tienduizend stuks – kunnen worden gelezen, maar ook worden meegenomen met het doel om ze weer door te geven. Mensen die niet zo snel naar een gewone bibliotheek kunnen, opgegroeid zijn in een leesarme omgeving of veiligheid en rust nodig hebben, mogen gebruik maken van de Boekenkapel. De Boekenkapel is een dagbestedingsproject voor onze doelgroep die bestaat uit (ex) dak- en thuislozen van de Kessler Stichting. Het biedt in een veilige, beschermende omgeving, cliënten, ex-cliënten en cliënten van andere instellingen de mogelijkheid om in hun eigen tempo en op eigen wijze hiervan gebruik te maken. De boekenkapel is gevestigd in de oude kapel die deel
uit maakt van de locatie Beschemd Wonen Tichelaar. Het was voorheen een klooster en er wonen ongeveer vijftig cliënten. De Kessler Stichting zoekt nog
vrijwilligers voor de Boekenkapel.

Jonge homo- en biseksuele daklozen in New York hebben massaal seks met vreemden in ruil voor geld, drugs of een slaapplaats. Deze ruilseks is vaak een kwestie van overleven, zeker nu door de vrieskou de opvanghuizen vol zijn.
De jongeren hebben gemiddeld tussen de drie en zes klanten per avond. In veruit de meeste gevallen krijgen ze geld voor de seks, maar soms ook drugs, kleding, onderdak of voedsel. Daklozen die geld krijgen, vangen gemiddeld tussen de 90 en 230 dollar (80 en 200 euro) per afspraak. Dat blijkt uit onderzoek van denktank
Urban Institute.

Eerder onderzoek had al laten zien dat dakloze homo- en biseksuelen en transgenders (kortweg LHBT-daklozen) meer ruilseks hebben dan heterozwervers. Maar onbekend was waarom zoveel van hen de illegale prostitutie ingaan. Uit bittere noodzaak, blijkt uit interviews met New Yorkse LHBT-daklozen tussen de 15 en 21 jaar. Ook hetero’s hebben seks met mensen van hetzelfde geslacht. Als ze er maar iets voor terugkrijgen. “Als je een lege maag hebt, geen vervoersmiddelen, maar wel een man voor je neus die geld wil geven voor een half uurtje werk, dan zet je je trots opzij”, zegt een 19-jarige homoseksuele jongen in een van de interviews. Veel LHBT-jongeren belanden op straat omdat familie hun geaardheid of geslachtsidentiteit niet accepteert. Vaak trekken ze dan naar New York, omdat ze denken daar wel hun plek te vinden. Maar de weinige opvangcentra in de stad, gespecialiseerd in LHBT-mensen, hebben geen plaats. In totaal telt New York 60.000 daklozen.