De Haagse spoken word artist en schrijver Daniëlle Zawadi gelooft in de
kracht van woorden en dan vooral als ze uitgesproken worden. “Het is zo
natuurlijk als ademen, het bestaat al zo ontzettend lang. Mensen hebben altijd verhalen verteld, het is een orale traditie waaraan we allemaal deelnemen.”
Een tijd van uitersten
We leven in een tijd van superlatieven. Deze maand werd bekend dat de acht miljardste wereldburger ergens op aarde geboren werd. Waar en wie, dat weten we uiteraard niet. Maar er is op internet een webpagina
met erop een soort klok die bijhoudt wie er bijkomen en wie er door overlijden afgaan. Fascinerend om te zien hoe snel dat gaat. Allemaal nieuwe mensen die voor het merendeel een ongewisse toekomst tegemoet
gaan. Een ander uiterste is dat in veel huishoudens, zelfs nu de temperaturen zoetjesaan zakken en de nazomer heeft plaatsgemaakt voor een beginnende herfst, de thermostaat nog nooit zo laag heeft gestaan.
met erop een soort klok die bijhoudt wie er bijkomen en wie er door overlijden afgaan. Fascinerend om te zien hoe snel dat gaat. Allemaal nieuwe mensen die voor het merendeel een ongewisse toekomst tegemoet
gaan. Een ander uiterste is dat in veel huishoudens, zelfs nu de temperaturen zoetjesaan zakken en de nazomer heeft plaatsgemaakt voor een beginnende herfst, de thermostaat nog nooit zo laag heeft gestaan.
In mijn bekendenkring worden onderling verhalen uitgewisseld over warme truien en de thermostaat op niet hoger dan 17 graden. Ik moet toegeven, zo hoog – of laag – staat hij bij mij ook. En met een warme
trui aan is het verbazingwekkend hoe snel je eraan went. Stel je voor, wij zullen ooit bekendstaan als de generaties die de kamers in hun huizen op wel 21 graden hielden. Zelfs al kwamen we niet eens in alle kamers van het huis, overal stond de verwarming te blazen. En we stonden rustig zeven keer per week een half uur of langer onder de douche. De toekomstmens
zal het niet geloven.
trui aan is het verbazingwekkend hoe snel je eraan went. Stel je voor, wij zullen ooit bekendstaan als de generaties die de kamers in hun huizen op wel 21 graden hielden. Zelfs al kwamen we niet eens in alle kamers van het huis, overal stond de verwarming te blazen. En we stonden rustig zeven keer per week een half uur of langer onder de douche. De toekomstmens
zal het niet geloven.
Uit Amerika kwam goed nieuws; bij de tussentijdse verkiezingen bleef de gevreesde en verwachte rode golf uit. Blijkt dat de strenge antiabortuswetten toch een splijtzwam zijn en terecht. Welke vrouwenhater haalt het in zijn hoofd om vrouwen terug te slingeren
in de donkere middeleeuwen? Tja, in Amerika kan dat dus, maar gelukkig pikken lang niet alle Amerikanen dat zomaar. En het Trump-effect begint langzamerhand zijn kracht te verliezen, gelukkig, mogen we wel zeggen.
in de donkere middeleeuwen? Tja, in Amerika kan dat dus, maar gelukkig pikken lang niet alle Amerikanen dat zomaar. En het Trump-effect begint langzamerhand zijn kracht te verliezen, gelukkig, mogen we wel zeggen.
Maar nu even over deze speciale kersteditie van Straatnieuws. Met een hogere oplage en een andere verdeelsleutel van de prijs zodat de dakloze verkoper meer overhoudt aan elk verkocht exemplaar, geef
je de dak- en thuisloze medemens toch een klein kerstpresentje door dit nummer te kopen. Zeg het voort!
Wat kun je als lezer in dit nummer verwachten? Een interview met de Haagse schrijver en spoken word artiest Daniëlle Zawadi. Ze is pas 23 maar droeg al voor koningin Máxima voor. We reizen wederom af met
fotograaf Camiel Mudde naar Oekraïne, een land dat nog altijd geteisterd wordt door de oorlog. Geraldina Metselaar beschrijft een heel bijzonder project dat duizenden arme kinderen gelukkig wil maken en in de
rubriek Streetfood leren we hoe we oliebollen naar verre landen kunnen vervoeren zonder dat ze aan eetbaarheid verliezen.
Kortom, genoeg te lezen en dat wenst de redactie van Straatnieuws Den Haag-Rotterdam je toe: veel leesplezier en tot de volgende editie!
Theo Paijmans
redactiestraatnieuwsdenhaag@gmail.com
Slava ukraini
We reizen wederom af met fotograaf Camiel Mudde naar Oekraïne, een land dat nog altijd geteisterd wordt door de oorlog. “In de vroege morgen van 24 februari 2022 begon de Russische invasie van Oekraïne. Het idee voor mijn fotoproject ontstond nadat ik op 27 februari samen met de Russische Alexandra met een gehuurde bus vol hulpgoederen naar de Pools-Oekraïense grens was gereden.”
