Ik ving laatst een gesprek op. Over dat je nooit een dakloze persoon geld moet geven, want daar kopen ze immers toch maar drugs en alcohol van. Ja, dat vooroordeel leeft nog steeds. Daarin wordt de dakloze niet gezien als medemens zonder dak boven het hoofd, maar als een onverbeterlijke junkie of alcoholverslaafde. En in het kielzog daarvan de redenatie dat het dus wel zijn of haar schuld is op straat te
zijn beland. Maar, dat vooroordeel belet dus echt even de ogen open te zetten en te kijken naar degene die dakloos is.

Toen ik het er met een ander iemand over had, zij die me dat er in de jaren tachtig veel daklozen waren die verward waren en zelfs gevaarlijk. Maar, dat was veertig jaar geleden. En net deze weken hoorden we dat het aantal daklozen in Nederland weer gestegen is. Gaaf land he. Maar kijk en zie. Zie de persoon die voor je staat, dan heb je al snel door dat het gaat om een mens zoals jij en ik. Alleen een die gewoon het soort pech had waar jij en ik gelukkig aan ontliepen.

Je hoeft een dakloze medemens geen geld te geven als je dat niet wil, ja, wel voor deze editie van Straatnieuws natuurlijk, want die verkopen onze dakloze medewerkers eerlijk en die kopen ze ook in. Maar kom je een dakloze tegen zonder Straatnieuws, vraag hem of haar eens wat ze nodig hebben. Het antwoord zal je verbazen en zal, indien je die hebt, je vooroordelen snel doen verdwijnen. De keren
dat ik dat deed was het antwoord: wasmiddel, voor de kleding van haar kinderen. Of een pijnstiller, want het been van de man deed zo’n zeer. Of een broodje en mocht er misschien ook iets te drinken bij? Je maakt een praatje en geeft iemand even een kleine adempauze in weer een dag in een verder keihard en meedogenloos bestaan. Je geeft iemand het gevoel gezien te worden, want wie kijkt er nou echt naar hen om. Kijk en zie, zie wie er echt voor je staat.

Misschien een goede tip voor de Haagse VVD-fractievoorzitter Lotte van Basten Batenburg. Ze verkondigde op Omroep West dat die verstopte tentjes in de Scheveningse Bosjes zouden zorgen voor “gevoelens van ongemak en onveiligheid bij mensen die in onze bossen wandelen of hun hond uitlaten.”
Hoeveel mensen zou zij kennen die noodgedwongen in zulke tenten moeten verblijven? De VVD kwam met een plan: de daklozen zouden wat deze fractie betreft naar de rand van de stad moeten verhuizen. Het gaat in veel gevallen om arbeidsmigranten uit de Europese Unie, zonder rechten op een plek in de reguliere opvang. Ze kwamen hier voor het slechtst betaalde werk, dus het plannetje van de VVD voorziet er ook in dat ze binnen zes tot acht weken weer die slavenmolen instappen, of meewerken aan een
terugkeer naar het land van herkomst. Saillant detail: in Rotterdam loopt zo’n plan al als proef.

Ook fotograaf Camiel Mudde ontging het trieste nieuws niet dat het aantal daklozen in Nederland weer stijgt. Hij ging voor deze editie op pad om een dag op te trekken met een dakloze man in Rotterdam. Waarin elk gebaar van vriendelijkheid van mensen naar de dakloze man toe een wereld van verschil voor hem maakt. Wie ook dat positieve verschil wil maken is de Kaapverdiaanse kunstenaar Kiara Almeida Duarte. Zij wil de wereld beter maken door de mensen die haar kunst zien zich beter te laten voelen,
zodat, zoals ze zegt, ze met nieuwe inspiratie de dingen kunnen doen die ze doen. Gelukkig zijn zulke mensen er ook.

Theo Paijmans
redactiestraatnieuwsdenhaag@gmail.com