Een leven zonder een thuis

Op de website van de Amerikaanse krant The New York Times kwam ik een enorm aangrijpende reportage over dakloosheid in Amerika tegen. “Nu dit land worstelt met een groeiende daklozencrisis”, schrijft de krant, “is het tijd om te luisteren naar de mensen die zo’n bestaan leiden.” A life without a home, heet de reportage met indringende beelden. Het brengt de stemmen van de mensen die leven in tenten, in opvanghuizen, in auto’s, motels ‘en de bankstellen van Amerika’ in beeld. De reportage is verontrustend en bedroevend. De Verenigde Staten hebben op dit moment te maken met de hoogste
aantallen daklozen sinds 2007, toen ze begonnen met het bijhouden van die cijfers. Journalist Lori Teresa Yearwood, die zelf twee jaar dakloos was, zei in 2022: “De maatschappij heeft een nieuwe mensensoort gecreëerd en we hebben daar zorgvuldig een beeld bij geschapen: dat van gebroken passiviteit en slachtofferschap, van mensen die je constant in de gaten moet houden.”

Maar hoe het werkelijk is om dakloos te zijn, vertelt in dit nummer Xavière Kolk. Zij nam op een heel bijzondere manier afscheid van dat hoofdstuk in haar leven: door een expositie met andere mensen die ook dakloos waren geweest. Ze haalde er de kranten mee, zo ook Straatnieuws waarin ze openhartig uit de doeken doet hoe ze dakloos werd, wat ze met deze expositie wilde bereiken en wat ze ons, de niet-daklozen, ermee wil geven.

Niet alleen Xavière haalde de krant. Op zaterdag 9 maart publiceerde AD een artikel van twee pagina’s over Straatkrantverkoper Mohamed. Wat wil het geval? De arme man was door de politie opgepakt en bleek 30.000 euro in zijn bezit te hebben. Blijkt dat deze som gelds zeer waarschijnlijk gewoon jarenlang door de goede man braaf gespaard is. Maar als dakloze ben je sowieso sneller de klos. Ben je een zakenman in een glanzend pak, dan heet zo’n bedrag succes. Ben je een dak- of thuisloze, dan hangt de zweem van misdaad om je heen. De Haagse politie ging uiteindelijk door het stof, maar het kwaad was voor de arme Mohamed al geschied. Er kwam natuurlijk meer bovendrijven in het artikel in AD: de 643 boetes die de politie vorig jaar aan daklozen uitdeelde. En dat terwijl was afgesproken alleen nog maar bij ernstige overlast te bekeuren. Maar daar was bij Mohamed geen sprake van. Overigens: het geld had Mohamed keurig op zijn hotelkamer liggen en werd gevonden toen agenten zijn kamer doorzochten. Het zou de opbrengst zijn van 18 jaar lang vijf euro per dag overhouden van de kranten die hij verkocht. En de giften die hij kreeg.

Het zegt iets over de kwetsbare positie van de dakloze die geen stem heeft, niet gehoord wordt en gemakkelijk in een frame geduwd wordt.

Camiel Mudde reisde af naar de controversiële fabriek Tata Steel voor een fotoreportage. In de omgeving van deze staalgigant hebben de mensen weliswaar een dak boven hun hoofd, maar ontbreekt het daar weer aan een gezonde leefomgeving. Natascha Frensch interviewde fotograaf Zanyar Aziz over zijn beelden van queer mensen en we lezen in dit nummer ook over het bijzondere leven van de Zweedse kunstenares Hilma af Klint.

Geef ook deze keer de Straatnieuws-verkoper een glimlach
en…

Tot de volgende editie!


Theo Paijmans
redactiestraatnieuwsdenhaag@gmail.com